احساس میکنم چیز بزرگی از من گرفته شده. و بجاش ، اتفاق بهتری هنوز برام نیوفتاده. خیلی خیلی خیلی ترسناکه. خیلی ترسناکه که دیگه دوست ندارم کارشناسی عکاسی یا نقاشی بخونم. حتی اگه تهران باشه. نمیشناسم این آدم جدید رو. باورم نمیشه. اصلا باورم نمیشه. خالی شدهم. و باورم نمیشه که بتونم با تصورات جدیدم خودمو پر کنم. باورم نمیشه از عهدش بر بیام.